มาทำความรู้จักกับ 6 นักประดิษฐ์ที่หยิบเอาสิ่งละอันพันละน้อยในชีวิตประจำวันมาสร้างสรรค์เป็นของชิ้นใหม่ที่เราคิดไม่ถึง ไม่ว่าจะเป็นเสื้อเกาหลัง รองเท้าบูทหัวเปิด เครื่องปิดนาฬิกาปลุกอัตโนมัติ กระเป๋าไฟรถ ต่างหูกระดาษชำระ ฯลฯ ไร้ประโยชน์บ้าง มีประโยชน์บ้าง แต่สร้างรอยยิ้มได้อย่างแน่นอน !
เคนจิ คาวาคามิ
Kenji Kawakami
ประวัติ: เกิดและโตที่ญี่ปุ่น เคนจิเคยเรียนด้านวิศวกรรมการบินแต่ไม่จบ เพราะลาออกมาเคลื่อนไหวทางการเมืองตามอุดมการณ์ ภายหลังทำงานเป็นบรรณาธิการนิตยสารช็อปปิ้งปิงที่มีผู้อ่านเป็นแม่บ้านญี่ปุ่น และนี่คือจุดเริ่มต้นบนเส้นทางนักประดิษฐ์ เคนจิทดลองออกแบบสิ่งไร้ประโยชน์มากมาย แล้วตีพิมพ์ใน 1 หน้าคู่ของนิตยสาร ปรากฏว่าบทความของเขาได้รับความนิยมล้นหลาม ภายหลังเขาจึงสมาสคำใหม่ขึ้น คือ ชินโดกุ (Chindōgu) แปลว่า เครื่องมือประหลาด เพื่อใช้เรียกสิ่งประดิษฐ์ของเขา
ชิ้นที่เราชอบ: ร่มรองฝน (Personal Rain Saver) ร่มสีดำหน้าตาธรรมดาแต่โครงร่มนั้นหักขึ้นเหมือนถ้วยใบใหญ่เพื่อรองน้ำฝน ส่วนแกนร่มที่ต่อจากโครงจะทำหน้าที่เป็นท่อลำเลียงน้ำฝนผ่านสายยางไปยังแกลลอนสะพายไหล่ มือหนึ่งถือร่ม ไหล่หนึ่งสะพายแกลลอน เพียงเท่านี้ก็สามารถรองน้ำฝนไว้ใช้ ไม่ต้องทิ้งเปล่า
แคเทอรินา คัมปรานี
Katerina Kamprani
ประวัติ: เกิดและโตที่กรีซ แคเทอรินาเคยเป็นสถาปนิก แต่เบนเข็มมาเรียนด้านออกแบบผลิตภัณฑ์แต่ก็ยังไม่ชอบเลยเลิกเรียน เธอกลายเป็นนักประดิษฐ์ตอนลองร่างแบบส้วมที่ต้องปีนบันไดขึ้นไปใช้ ซึ่งไม่เป็นมิตรต่อผู้ที่ต้องทำธุระแบบด่วนจี๋ เธอบอกว่า ส้วมแบบนี้น่าหงุดหงิดแต่ก็ตลกมาก หลังจากนั้นแคเทอรินาจึงเริ่มประดิษฐ์ของมากมายที่ชวนให้คนหงุดหงิด สิ่งประดิษฐ์ของเธอล้อเลียนสิ่งของมีประโยชน์ที่เราพบเห็นได้ในชีวิตประจำวัน
ชิ้นที่เราชอบ: เก้าอี้ชวนหงุดหงิด หมายเลข 1 (Uncomfortable Chair No1) เก้าอี้ 4 ขาพร้อมพนักพิงขนาด 1 คนนั่ง แต่พนักถูกออกแบบไว้ให้อยู่กึ่งกลางจึงแบ่งที่นั่งเป็นสองฟาก 1 คนจะนั่งก็นั่งได้ไม่เต็มก้น 2 คนจะนั่งก็นั่งได้ไม่เต็มก้น
แมตตี เบเนเด็ตโต
Matty Benedetto
ประวัติ: เกิดและโตที่สหรัฐอเมริกา แมตตีเริ่มต้นจากการเป็นนักออกแบบผลิตภัณฑ์ หลังออกแบบผลิตภัณฑ์เพื่อออกขายไปสักพักเขาก็เริ่มออกแบบสิ่งของไร้สาระในหัว จนกระทั่งเมื่อ 3 ปีที่แล้วเขาตัดสินใจซื้อเครื่องพิมพ์ 3 มิติ และนั่นคือจุดเริ่มต้น เขาเรียกสิ่งประดิษฐ์ของตัวเองว่า สิ่งประดิษฐ์ไม่จำเป็น (Unnecessary Inventions) เพราะหลายชิ้นมีประโยชน์ แค่ไม่จำเป็น แมตตีโพสต์สิ่งของที่เขาประดิษฐ์ขึ้นบนโซเชียลมีเดียและได้รับความนิยมมากมาย ปัจจุบันเขามีผู้ติดตามรวมกันทุกช่องทางถึง 6 ล้านคน
ชิ้นที่เราชอบ: ถุงเท้าเลโก้ (Lego Socks) เลโก้คงเป็นของเล่นที่มีทุกบ้าน ช่วยกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์และสนุกเวลาต่อ แต่หากเผลอเหยียบจะเจ็บมาก ถุงเท้าเลโก้เป็นถุงเท้าขาวหน้าตาเหมือนทุกเท้าทั่วไป แต่บริเวณพื้นนั้นบุด้วยแป้นที่ถ้าหากเผลอเหยียบเลโก้ก็จะติดหนึบไปกับแป้น เหมือนกำลังต่อเลโก้ด้วยเท้า
สิโมน เหย็ตช์
Simone Giertz
ประวัติ: เกิดและโตที่สวีเดนแต่ปัจจุบันอาศัยอยู่ที่สหรัฐอเมริกา เข้าเรียนฟิสิกส์วิศวกรรมสมัยปริญญาตรีแต่ไม่จบ จากนั้นประกอบอาชีพเป็นนักข่าวและนักเขียน ก่อนจะเริ่มทดลองใช้ฮาร์ดแวร์ฟรีเพื่อสร้างสิ่งประดิษฐ์และกลไกของตัวเอง สิโมนเน้นประดิษฐ์กลไกคล้ายหุ่นยนต์เพื่อแก้ปัญหาในชีวิตประจำวัน เธออัพโหลดวิดีโอตัวเองประดิษฐ์ของต่าง ๆ ลงยูทูปเป็นประจำ และเคยเรียกตัวเองว่า ราชินีแห่งหุ่นยนต์เส็งเคร็ง (the Queen of Shitty Robots)
ชิ้นที่เราชอบ: ตู้พ่อแม่ภูมิใจ (Proud Parent Machine) ตู้หยอดเหรียญทำจากไม้ ติดแขนกลที่สามารถตบบ่าผู้ใช้ ภายในบรรจุกล่องเสียงเอ่ยชมด้วยความภาคภูมิใจ เพียงหยอดเหรียญก็เหมือนมีพ่อมายืนตบบ่าและกล่าวชมอยู่ใกล้ ๆ
ธนวัต มณีนาวา
ประวัติ: เกิดและโตที่ประเทศไทย ธนวัตเรียนด้านศิลปะแต่เส้นทางนักประดิษฐ์เริ่มตั้งแต่ตอนยังเด็ก เขาบอกว่าต้นเหตุแห่งการอยากประดิษฐ์ของเขาคือตอนเด็ก ๆ ไม่มีของเล่น จึงนึกจินตนาการใช้ของรอบตัวเป็นของเล่นแทน เขาเปิดเพจเฟสบุ๊กชื่อ “ทำดะ” เพื่อโพสต์ภาพสิ่งประดิษฐ์ของตัวเอง ปัจจุบันเขานิยมหาขยะหรือของเหลือใช้มาประดิษฐ์เป็นของใช้ต่าง ๆ บางชิ้นก็ขายได้ด้วย
ชิ้นที่เราชอบ: กระเป๋าไฟท้าย ไฟท้ายรถเก่าเมื่อปลดออก 2 ชิ้นแล้วประกบกันก็มีรูปทรงคล้ายกระเป๋าที่สามารถเปิดจากด้านบน แถมสีเหลืองสีขาวสีแดงของวัสดุใสที่มีลวดลายอย่างไฟรถยังดูเก๋ไม่เบา
อนุชา แสงชาติ
ประวัติ: เกิดและโตที่ประเทศไทย อนุชาจบแค่ชั้น ม.6 เขาเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ด้วยเงิน 1,000 บาทและความฝันว่า อยากเปลี่ยนชีวิต งานแรกที่หาได้คือดูแลผู้สูงอายุ มีวันหนึ่งเขาเอาผ้าในบ้านพักคนชรามาคลุม โพสต์ท่าเป็นลีโอในดัส (Leonidas) แล้วโพสต์ลงเฟสบุ๊ก ปรากฏว่า มีคนแชร์ไปมากมาย และนี่คือต้นกำเนิดของเพจ Lowcostcosplay ชื่อเพจอธิบายความเป็นอนุชาได้ดีที่สุด เขาสรรหาวัสดุราคาถูกรอบตัวมาดัดแปลงประดิษฐ์เป็นรูปลักษณ์ของตัวละครชื่อดังต่าง ๆ
ชิ้นที่เราชอบ: ตอนเขาแต่งตัวเป็นเซเลอร์มูน (Sailor Moon) แล้วเอากล้วยทั้งหวีมาเรียงกันเป็นผมหน้าม้าสีบลอนด์
